Na 6 ton investering mist haarlem straks ook nog de boot

BUUV blijft gedigitaliseerd advertentie bord van de supermarkt.

Het sociaal maatschappelijke domein is al tijden op zoek naar vernieuwing en heeft behoefte aan vernieuwende impulsen die maken dat bewoners in wijken en buurten weer naar elkaar gaan omzien. Nadat we decennia lang vanuit beleid bezig geweest zijn het publieke domein op te delen aan de verschillende maatschappelijke organisaties met hun beroepskrachten worden nu op veel plekken deze vormen van dienstverlening verschraald, versoberd en soms zelfs volledig afgebouwd. Bewoners moeten het weer onder elkaar gaan regelen en weer leren naar elkaar om te zien. Een prima uitgangspunt, maar hoe realiseer je dat?

In een samenleving waarin tijd een zeldzaam goed is wordt juist daarop een moreel beroep gedaan, het in te zetten voor een medemens. Het moet dan harde concurrentie aangaan met arbeid, zorg voor gezin en familie, ontspanning en ontwikkeling. De druk in onze samenleving is hoog – er wordt veel van de actieven en tegenwoordig ook inactieven verwacht. Actieven worden geacht hard te werken (zowel man als vrouw) zich blijvend te scholen, gezond te leven (sporten en bewegen) en een volwaardig familiaire bijdrage te leveren. Een druk en soms stressvol bestaan dus. Resterende uren worden door velen gebruikt om te ontspannen en rust te vinden. Gelukkig is er ook een belangrijk deel dat zich in die overblijvende uren geheel belangeloos inzet voor anderen – de vrijwilliger.
Daar mogen we als samenleving oprecht blij mee zijn, maar al jaren lang schommelt het aantal vrijwilligers in onze samenleving rond de 30%. En ondanks de vele inspanningen van verschillende partijen blijft dit al lange tijd redelijk stabiel.
Met in het achterhoofd de aangekondigde bezuinigingen en demografische ontwikkellingen met daarbij bijbehorende gevolgen (meer vraag naar informele zorg, maar ook naar langere arbeidsparticipatie door een groter deel van het arbeidspotentieel van de samenleving) kun je concluderen dat het aantal vrijwilligers niet drastisch zal toenemen. Daarom zijn er  extra impulsen nodig en een vernieuwende en inspirerende kijk naar de toekomst. Wil je een nieuwe groep burgers mobiliseren om ook actief te worden, dan zul je met nieuwe prikels moeten komen. Prikkels die maken dat ze hun kostbare tijd gaan inzetten voor een ander. Daar willen ze een zekerheid voor in de plaats  – een uur op een bankrekening die een garantie afgeeft, dat je ergens elders in het systeem dat uur kunnen inzetten ten gunste van jezelf of het eigen netwerk. Dit zijn mensen met een ander soort motivatie, die veiligheid zoeken in het idee, dat ze het niet voor niets doen. In essentie gaat het om hetzelfde, maar in de uitvoering om een andere vorm. Niets mis mee denk ik, het spreekt namelijk een broodnodige nieuwe doelgroep aan om mede vorm te geven aan zorg voor elkaar.

En dat stuk laat Haarlem nu links liggen op basis van non-argumenten. Een slecht of eigenlijk niet gevoerde discussie over een Tijdbank systeem maakt dat we met een slecht geinformeerde  wethouder te maken hebben die afgaat op de eenzijdige adviezen van zijn ambtenaar. En dat terwijl hij menig maal via de media en commissie het aanbod heeft gehad inhoudelijk met een lokale specialist op dit vlak in gesprek te kunnen gaan over dit onderwerp.
Maar wees gerust, we staan aan de vooravond van een landelijke uitrol. Grote partijen zijn deze aan het voorbereiden. Samen een bereik van enkele miljoenen Nederlanders.
De vraag is of BUUV daar, met het huidige besluit dan nog bij kan aansluiten? Waarschijnlijk zullen vele Haarlemmers nog enkele jaren moeten wachten op een met uren gewaardeerde dienstverlening – de innovatiegelden zijn al voor een groot deel besteed!